የ17ኛው ክፍለ ዘመን የፈረንሳይ ገበሬ ህይወት ቀላል አልነበረም። ጥቂት ንብረት ነበራቸው እና ለቤተሰባቸው ምግብ ማቅረብ አልቻሉም። መሬቱን ለፈረንሣይ መኳንንት ሠርተዋል፣ ነገር ግን የዘሩትን ብዙም አያጭዱም።ረሃብና በሽታ ቁጥራቸውን በሳይክሊካል ማዕበል እየቀነሰ የድሎት ኑሮ ኖረዋል። ሆኖም በሕይወት ለመትረፍ ታግለዋል፣ ሠርተዋል፣ በሉም።
የ17ኛው ክፍለ ዘመን የፈረንሳይ ገበሬዎች አመጋገብ
ገበሬዎች በማህበራዊ መሰላል ግርጌ ላይ ነበሩ። በጣም ታክስ ይከፈልባቸው ነበር እናም ለዘውዱ፣ ለመኳንንቱ እና ለነሱ ሴግነር ለመክፈል ከዛሬው የብድር ሻርክ ድፍድፍ ገንዘብ ብዙ ጊዜ መበደር ነበረባቸው። በቤታቸው ውስጥ ምግብ አብሳይነት ሰርተው መሬታቸውን ያረሱ ነበር። እንደ Vincentians.com ገለፃ ከሆነ ሁሉንም የጉልበት ሥራ ይሠሩ ነበር, ከዚያም ወደ አንድ ክፍል መኖሪያ ቤት በመሄድ አንዳንድ ጊዜ ትንሽ የሾርባ ምግብ ከአሳማ ስብ ወይም ከቆሻሻ ጋር ያቀናጃሉ.
በከተማው መሀል ላይ ገበሬዎች ማገዶ እና ፍራፍሬ እና ለውዝ የሚበሉበት የጋራ መሬት ነበር ነገር ግን ቤተሰብን ለማሟላት የሚበቃ እምብዛም አልነበረም። አዝመራው ሲበዛ ገበሬው ለእንጀራው እህል ሊቆጥረው ይችላል ነገር ግን በረሃብ ጊዜ ጫካ ውስጥ መኖን እና እሾህ እና ቆሻሻን ይበላ ነበር.በአስቸጋሪ ሁኔታ ውስጥ፣ ተራ ታይምስ እንደሚለው፣ ገበሬዎች የሰው በላ መብላት እንደጀመሩ ይወራ ነበር።
ዳቦ
ዘመናዊው የገበሬ እንጀራ እንደ አጃ እና ስንዴ ያሉ እህሎች፣የደረቀ እና ፍርፋሪ፣የሞቃታማውን የበጋ ቀን የሚያስታውስ ጭንቅላት ያለው ጥራጥሬ ነው። እንደ አለመታደል ሆኖ የ 17 ኛው ክፍለ ዘመን የፈረንሣይ ገበሬዎች ዳቦ እንደ አጃ እና በጭንቅ ያሉ ጎረቤቶቻቸውን ዝቅተኛ እህል ያቀፈ ነበር። ተራ ታይምስ እንደዘገበው እነዚህ እህሎች በወፍጮ ድንጋይ ላይ በደንብ የተፈጨ ሲሆን አብዛኛውን ጊዜ ግንድ፣ገለባ (የጥራጥሬ እህል ዘሮች ቅርፊት)፣ ሳር፣ የዛፍ ቅርፊት እና ሌላው ቀርቶ በመጋዝ የተቆረጡ ናቸው። እንጀራው በቀላሉ የሚበላ ብቻ ሳይሆን፣ ወጪው የገበሬውን አነስተኛ በጀት በመቶኛ በልቷል። ከዋና ወጪያቸው አንዱ ነበር።
ከገበሬ እንጀራ በተጨማሪ ጥቁር ዳቦ በ17ኛው ክፍለ ዘመን ለፈረንሣይ ገበሬዎች መደበኛ አመጋገብ ነበር። ባብዛኛው የአጃ እህል የያዘው፣ ጥቁር ዳቦ ከጥሩ የተፈጨ የስንዴ ዳቦ ይልቅ ሻካራ ነው።
ስጋ
አንዳንድ ገበሬዎች ትንሽ መሬት በመያዝ ጥቂት እንስሳትን ማርባት ችለዋል ይህም ህይወትን ቀላል አድርጎታል። ምንም እንኳን ለየት ባሉ አጋጣሚዎች ዶሮን እና ሌሎች የተጠበቁ እና ጨዋማ የበዛባቸው ስጋዎችን ሊበሉ ቢችሉም ምግባቸው ግን እንደ ቫይታሚን ሲ እና ዲ ያሉ አስፈላጊ ማዕድናት እና ቫይታሚኖች እጥረት እንደሌላቸው እና በስከርቪ እና በሌሎች በሽታዎች እንደሚሰቃዩ ተዘግቧል።
አይብ
ዛሬ አይብ በፈረንሳይ የጥበብ ስራ ነው። በ 17 ኛው ክፍለ ዘመን ገበሬዎች ወተትቸውን በሁለት ዙር ያካሂዳሉ, የመጀመሪያው, እንደ FrenchforFoodies.com, "le Bloche", "ሁለተኛው "ዳግም-ብሎቼ" እንደዘገበው. ሁለተኛው ዙር በዝቅተኛ ክሬም ይዘት ያነሰ ሀብታም ነበር. ገበሬዎች "Reblochon" ወይም የበለጠ ዝቅተኛ ጥራት ያለው ነገር ሊበሉ ይችላሉ. ቤተሰቡ ባጋጣሚ ላም ቢይዝ ወተቱን ለቅቤ እና አይብ ሊጠቀሙበት ይችላሉ።
ፍራፍሬ እና አትክልት
የኖሩበት ክልል ብዙ የገበሬውን አመጋገብ ይመራል። በደቡባዊ ክረምቶች ውስጥ ፍራፍሬ ወደ አመጋገብ ሊጨመር ይችላል. ወቅት በሚገኙ ምግቦች ውስጥም ሚና ተጫውቷል። ስለዚህ ሁለቱም ፍራፍሬዎችና አትክልቶች በብዛት በጨው ውስጥ ይቀመጣሉ እና ይጠበቃሉ.
በካሌስ አካባቢ Le Poulet Gauche እንደሚያመለክተው "ሌክ፣ አበባ ጎመን፣ አርቲኮክ፣ ቺኮሪ" ይበቅላል። እንደ ሽንኩርት ያሉ አትክልቶች በየቀኑ የሚበሉትን ወፍራም ድንች ለማዘጋጀት በሾርባ ውስጥ ተጨምረዋል. ድንቹ በሉዊ 16ኛ የግዛት ዘመን ወደ ፈረንሳይ ቢገባም በጥርጣሬ ይታይ ነበር። በፈረንሣይኛ ለፉዳይስ በትክክል እንደተገለጸው "በጥሬው አረንጓዴ ድንቹ ድንቹ በመጠኑም ቢሆን መርዛማ ነው እና ውሾች እንኳን አይበሉም, ድንቹ በጣም ይሸጥ ነበር." ድንች እስከ 18ኛው ክፍለ ዘመን ድረስ ለፈረንሣይ አመጋገብ መደበኛ ባህሪ አልሆነም።
መጠጥ
ፈረንሳይ ውስጥ በጣም ታዋቂው መጠጥ ወይን ሲሆን በመቀጠልም ሲደር. ወይኑ ጠጥቶ ነበር, እና ድሆች ብዙውን ጊዜ ውሃ ብቻቸውን መጠቀም አለባቸው. ፖም ከደቡብ ፈረንሳይ እስከ ኖርማንዲ ድረስ በምዕራባዊ የባህር ጠረፍ ይበቅላል ፣ እና ሲደር አንዳንድ ጊዜ ከወይን የበለጠ ተመራጭ ነበር።
Le Poulet Gauche እንዳለው ቢራ በፍላንደርዝ እና በፈረንሳይ ሰሜናዊ ምስራቅ ክልል በሎሬይን አቅራቢያ ይሰራ ነበር። በደካማ ምርት ወቅት የቢራ ምርት ሊቀንስ ይችላል ምክንያቱም እህሉ ለምግብነት ይጠቅማል።
ለ17ኛው ክፍለ ዘመን የፈረንሳይ ገበሬዎች ከባድ ህይወት
የሌ ኔን ወንድሞች በሥዕሉ ላይ የ17ኛው ክፍለ ዘመን የገበሬ ሕይወት፣ የገበሬ ቤተሰብ በአገር ውስጥ ሞቅ ያለ እና የቅርብ ሥዕል አሳይተዋል። ምንም እንኳን እነዚህ ጊዜያት ሮማንቲሲዝድ ሆነው የቆዩ ቢሆንም፣ ይህ ጣዖት የተሞላበት የፈረንሳይ የገበሬ ሕይወት ስሪት የበለጠ ተረት ነው። እንደ እውነቱ ከሆነ ሁኔታዎች በጣም ከባድ ነበሩ።
በተለመደው ዘመን በተነገረ አንድ የድሮ ታሪክ መሰረት አንድ ገበሬ ንጉስ ቢሆን ምን እንደሚያደርግ ተጠየቀ። ልዕልቷን ለማግባት አልጠየቀም። እሱ ይልቁንስ "እኔ ምንም መብላት እስካልችል ድረስ ከቅባት በቀር ምንም አልበላም" ሲል መለሰ። ያ ለፈረንሣይ ገበሬዎች የምግብ እጥረት በጣም ገላጭ መግለጫ ነው።
